noidstory

"เธอ" …ตัวเล็กๆ ผิวขาว ใส ตามวัยของเธอ ปากนิด จมูกหน่อย หน้าตาจิ้มลิ้ม เป็นที่ต้องตาแก่ผู้พบเห็น ผมเรียกเธอ "อาหมวย" ผมดูแลเธอมาตลอด หาข้าวหาน้ำทำทุกวิธี ให้เธอมีความสุข ผมอ่อนโยนกับเธอเสมอ ไม่เคยแตะเนื้อต้องตัวเธอเลย …แต่วันนี้ ให้ตายเถอะโรบิ้นและแบทแมน!! ผมทนไม่ไหวจริงๆ   สองมือผมตระกองกอดเธอเบาๆ ร่างกายเธอสั่นระริก ด้วยความหวาดกลัว เธอดิ้นรนขัดขืนเล็กน้อย (ชิส์!!……มารยา) ผมโน้มตัวลงจุ่มพิตเธอเบาๆ ริมฝีปากผม สัมผัสไปทั่วร่างกายของเธอ #โอ้ว์วแม่สาวน้อย อยากจะกลืนกินเธอทั้งตัวเหลือเกิน!! ไร้ซึ่งสรรพเสียงจากปากน้อยๆของเธอ…"ยังไม่ถึงเวลาๆ" ผมกลั้นใจ ปล่อยมือจากเธอให้เบาที่สุด . . . . . . "รีบๆวางไข่ให้พ่อเต็มบ่อเลยนะคนับ …เจ้ากุ้งน้อย" …เธอว่ายหายไปในก้นบ่อ ในที่สุด #เกือบกรุแดรกมึงไปแล้วมั๊ยล่ะ #คงหวานพิลึก!! คึคึคึ!!

ใครสักคนกล่าวไว้ว่า คนทุกคนจะมีวงกลมอยู่หนึ่งวง...เปรียบเสมือนพื้นที่ส่วนตัวของแต่ละคน แต่เรื่องของเรา "ทฤษฎีวงกลม" แตกต่างกว่าที่พวกคุณเคยได้ยิน เราเริ่มจาก เส้นแบ่งเขตกันคนละเส้น ต่างฝ่ายต่างไม่ก้าวข้าม ในเส้นที่ "เรา"  ขีดขั้นขึ้นเอง  แต่....เราพยายามข้ามเส้น ต่างคนต่างอยากก้าวข้ามตรงนั้น ต่างฝ่ายต่างไม่รู้ความคิดของกันและกัน จนเส้นทั้งสอง เริ่มเข้าใกล้กัน เราก้าวผ่านมาพร้อมกัน ยิ้ม/หัวเราะ ในความคิดของแต่ละฝ่ายว่าคิดเหมือนกัน เราจึงสร้างวงกลมนั้นขึ้นมา โดยไม่ได้สนใจโลกภายนอก ว่าจะเป็นอย่างไร ความรัก ไม่มีใครผิดใครถูก ไม่มีเรื่องผิดพลาด หรือ สมหวัง เสมอไป วงกลมของเรา มันก็คงเป็นแค่ โลกใบเล็กๆ ที่เราสมมุติขึ้น สร้างไว้เพื่อหลุดพ้นจาก ปัญหาและหน้าที่ ที่มี ณ.ปัจจุบัน ฉัน...จะรักษาวงกลมนั้นไว้ และจะพยายาม ขีดมันให้เป็นวงเล็กที่สุด เท่าที่จะทำได้ ถึงแม้จะเหลือฉันอยู่ในวงนั้น.....คนเดียวก็ตาม... 1 ธันวาคม 2014 เวลา 18:48 น.

ปัญหาข้อมูลหายเกลี้ยงบนโทรศัพท์ ของคุณจะหมดไป เมื่อโทรศัพท์เครื่องโปรด ของคุณ พัง เอ๋อ ต้องล้างเครื่องใหม่ หรืออาการหนักสุด ซ่อม เปลี่ยนเครื่องใหม่ แต่ข้อมูลของเราล่ะ โอ้ววว! ไม่นะซาร่า รูปภาพ โน๊ต เบอร์โทรกิ๊ก เอ้ยยไม่ใช่ละ!! ข้อมูลสำคัญของเราทำไง?? เก็บไว้ได้ไหม?? ใจเย็นๆแล้วอ่านบทความนี้ให้จบ บันทึกรูปภาพและวิดีโอในอุปกรณ์ของคุณไปที่ห้องสมุดของ Google รูปภาพ ข้อมูลนี้อาจรวมถึงรูปภาพที่คุณถ่ายด้วยกล้องถ่ายรูปของอุปกรณ์ และรูปภาพ ที่บันทึกในโทรศัพท์ของคุณ ทั้งนี้รวมไปถึง โน๊ต เบอร์โทร ปฏิทิน ข้อความ การสำรองข้อมูลและซิงค์คืออะไร บริการสำรองข้อมูล: รูปภาพและวิดีโอในอุปกรณ์ของคุณจะได้รับการบันทึกในห้องสมุดของ Google รูปภาพ รวมถึงข้อมูลที่คุณบันทึกในอนาคตด้วย คุณลักษณะของ Google รูปภาพ: Google รูปภาพเป็นส่วนที่แยกต่างหากจาก Google+ (และคุณไม่จำเป็นต้องใช้บัญชี Google+ ในการใช้แอป Google รูปภาพ) เก็บแบบส่วนตัว: รูปภาพและวิดีโอที่สำรองข้อมูลจากอุปกรณ์ของคุณจะเป็นส่วนตัว ยกเว้นถ้าคุณเลือกที่จะแชร์ การซิงค์:  การเปลี่ยนแปลงที่คุณทำกับรูปภาพและวิดีโอ เช่น การลบหร...

จากหนังสือ..ถ้าความรัก..ทำให้เราร้องไห้.. ความทรงจำเป็นสิ่งที่มีค่ามากสำ หรับคนบางคน โดยเฉพาะคนที่มีเวลา ดีๆ ที่ใช้กับคนรัก ยิ่งเป็นช่วงเวลา ที่หลายคนหวงแหน ต้องระลึกไว้ในค วามทรงจำ ต้องถนอมดูแลให้ดี หลายคนจึงไม่อาจตัดใจจากวันเก่า ๆ ได้เสียทีเพราะว่ามีความสุขกับก ารได้คิดถึงอะไรดีๆ ที่ผ่านไปโดย ลืมนึกไปว่าสิ่งที่ผ่านไปแล้วจะ ไม่มีวันย้อนกลับคืนมาได้อีก หาก จะต้องตัดใจลืมหรือเดินจากอดีตม าก็ไม่ได้อีกเพราะเ หตุผลที่ว่า “เสียดายเวลา” ที่คบกันมา บางคนคบกันมานานจนแทบจำไม่ได้ว่ าเคยยิ้มให้กับความรักครั้งสุดท ้ายเมื่อไหร่ เพราะหลังๆ มาก็อยู่แต่กับความทุกข์จนนึกภา พความสุขไม่ออกแต่ที่ไม่กล้าเลิ กเพราะยังคิดถึงวันเก่าๆแค่เสีย ดายเวลาที่คบกันมาเนิ่นนานโดยไม ่คิดเลยว่า ทุกๆวันของวันนี้ พรุ่งนี้และวันต่อๆไป ก็จะกลายเป ็นเพียงวันเก่าๆ ที่น่าเสียดายและ…เวลาที่น่าเสี ยดายก็จะเพิ่มขึ้นๆ จริงๆ แล้ว วันคืนในอดีตไม่ได้สร้างประโยชน ์อะไรให้กับเราเลยนอกจากมีไว้ให ้นึกถึง อาจจะทำให้เรายิ้มได้บ้าง แต่ทำให้เราคาดหวังไม่ได้ เราจะไ ปหวังว่าวันหนึ่ง วันเหล่านั้นจะกลับมา หรือจะไปเฝ ้าฝันว่าคว...

นานมาแล้ว ฉันเคยใส่นาฬิกาข้อมือ ที่ซื้อเป็นของขวัญให้ตัวเอง นาฬิกาปลุก แขวนผนัง ต้องมี ฉันต้องสนใจในวันเวลาเหล่านั้น เพราะหน้าที่การงานที่มี จนฉันผิดหวังจากอะไร บางอย่าง และ บางคน เวลาที่เสียไป ความผิดหวัง การรอคอย มันทำให้ฉันเกลียดคำว่า "เวลา และ นาฬิกา"  นับแต่นั้นมา ฉัน เรียนรู้จะไม่มองปฎิทิน ไม่มองเวลา ในคอมพิวเตอร์ หรือ โทรศัพท์มือถือ  นาฬิกาแขวน นาฬิกาข้อมือ ถูกเก็บลงใส่กล่อง ปล่อยเวลาให้มันผ่านไป ตามเรื่องราวของมัน แต่...ไม่กี่ปีนี่เอง ฉันเริ่มจะคืนดีกับ "เวลา" เพราะ ใคร บางคน  ฉันรู้จักการรอคอย รู้จักว่า เวลาเท่าไร ฉันเริ่มถามบุคคลอื่น  "นี่กี่โมงแล้ว" .."วันนี้วันอะไร วันที่เท่าไหร่"  ..แต่ฉันก็ยังไม่ชินกับนาฬิกาอยู่ดี อาจเป็นเพราะเสียง tik tok tik tok . ที่มันเคยทำให้ฉันประสาทหลอน ตอนที่ผิดหวังนั้นก็เป็นได้.... ไม่รู้กี่โมงแล้ว แต่ฉันได้ยินเสียงหัวใจ เต้นอ่อนล้าลงทุกที  คงถึงเวลาที่มันพักผ่อนบ้างแล้ว ... ค่อยๆหลับนะหัวใจ  (เออ..อย่าหยุดเต้นละ....หัวใจ) ภาพประกอบจาก internet

"ท่านกำลังเข้าสู่บริการรับฝาก หัวใจ ลงทะเบียนฝากไว้ตัวเอากลับไป ใจให้เก็บรักษา ยอม จำนนเธอแล้ววันนี้แค่แรก เห็นหน้า" "มโหรี ปี่มอญ อันใด ถึงได้ฟังพิลึกหูเยี่ยงนี้ " เสียงคำรามของ เสมา ดังขึ้นในย่ำค่ำวันนั้น  "บ้านเมืองฤาก็วุ่นวาย อยู่มากโข พวกมึงยังมาแหกปากร้องรำขับเสภา  กูเห็นมิส ม" ขุนศึกแห่งอโยธยา ยังคำรามต่อไม่หยุดนิ่ง ด้วยใจคำนึงถึง อริราชศัตรูที่กำลังกรำศึก ณ เพลานี้ แลอีก เรไร ชู้รัก "เสภาอันใด กูจักมิได้ยิน อ้ายเสมา ท่าทางมึงจะรบพุ่งกับอ้ายพวกพม่ารามัญ มากเสียจนบ้าใบ้ หูบอดเสียกระมัง"  อ้ายสมบุญผู้เพื่อน หัวร่อเพื่อนเกลอ พลางยกจอกสาโทในมือ เทราดลงคอของมัน เสมาหงุดหงิด เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว กระฟัดกระเฟียด เดินออกมานอกวงสาโท ด้วยที่มัน นัดอีเรไรไว้ "นั่นผู้ใด ลับๆล่อๆเยี่ยงนี้ ฤามึงคือเสือหมอบแมวเซา ของอ้ายพม่ารามัญ มึงจงสำแดงตัวบัดเดี๋ยวนี้ หาไม่กูจักส่องปืนไฟโปรตุเกสใส่มึงให้วายสิ้น" เสมาชักปืนไฟโปรตุเกส ประทับเล็งไปยังพุ่มไม้ไหวๆ ร่างกายกำยำ ล่ำสัน ในวัยเบญจเพศของมัน หาได้กริ่งเกรงต่อผ...