หมวย

"เธอ" …ตัวเล็กๆ ผิวขาว ใส ตามวัยของเธอ
ปากนิด จมูกหน่อย หน้าตาจิ้มลิ้ม
เป็นที่ต้องตาแก่ผู้พบเห็น
ผมเรียกเธอ "อาหมวย"
ผมดูแลเธอมาตลอด หาข้าวหาน้ำทำทุกวิธี ให้เธอมีความสุข
ผมอ่อนโยนกับเธอเสมอ ไม่เคยแตะเนื้อต้องตัวเธอเลย

…แต่วันนี้ ให้ตายเถอะโรบิ้นและแบทแมน!!
ผมทนไม่ไหวจริงๆ
  สองมือผมตระกองกอดเธอเบาๆ
ร่างกายเธอสั่นระริก ด้วยความหวาดกลัว เธอดิ้นรนขัดขืนเล็กน้อย
(ชิส์!!……มารยา) ผมโน้มตัวลงจุ่มพิตเธอเบาๆ ริมฝีปากผม สัมผัสไปทั่วร่างกายของเธอ
#โอ้ว์วแม่สาวน้อย อยากจะกลืนกินเธอทั้งตัวเหลือเกิน!!

ไร้ซึ่งสรรพเสียงจากปากน้อยๆของเธอ…"ยังไม่ถึงเวลาๆ" ผมกลั้นใจ ปล่อยมือจากเธอให้เบาที่สุด
.
.
.
.
.
.
"รีบๆวางไข่ให้พ่อเต็มบ่อเลยนะคนับ
…เจ้ากุ้งน้อย"

…เธอว่ายหายไปในก้นบ่อ ในที่สุด

#เกือบกรุแดรกมึงไปแล้วมั๊ยล่ะ
#คงหวานพิลึก!! คึคึคึ!!