หมวย
"เธอ" …ตัวเล็กๆ ผิวขาว ใส ตามวัยของเธอ ปากนิด จมูกหน่อย หน้าตาจิ้มลิ้ม เป็นที่ต้องตาแก่ผู้พบเห็น ผมเรียกเธอ "อาหมวย" ผมดูแลเธอมาตลอด หาข้าวหาน้ำทำทุกวิธี ให้เธอมีความสุข ผมอ่อนโยนกับเธอเสมอ ไม่เคยแตะเนื้อต้องตัวเธอเลย …แต่วันนี้ ให้ตายเถอะโรบิ้นและแบทแมน!! ผมทนไม่ไหวจริงๆ สองมือผมตระกองกอดเธอเบาๆ ร่างกายเธอสั่นระริก ด้วยความหวาดกลัว เธอดิ้นรนขัดขืนเล็กน้อย (ชิส์!!……มารยา) ผมโน้มตัวลงจุ่มพิตเธอเบาๆ ริมฝีปากผม สัมผัสไปทั่วร่างกายของเธอ #โอ้ว์วแม่สาวน้อย อยากจะกลืนกินเธอทั้งตัวเหลือเกิน!! ไร้ซึ่งสรรพเสียงจากปากน้อยๆของเธอ…"ยังไม่ถึงเวลาๆ" ผมกลั้นใจ ปล่อยมือจากเธอให้เบาที่สุด . . . . . . "รีบๆวางไข่ให้พ่อเต็มบ่อเลยนะคนับ …เจ้ากุ้งน้อย" …เธอว่ายหายไปในก้นบ่อ ในที่สุด #เกือบกรุแดรกมึงไปแล้วมั๊ยล่ะ #คงหวานพิลึก!! คึคึคึ!!