พ่อ..... ...............สมัยเด็กๆ เรานั่งล้อมวงกินข้าวกัน เป็นเรื่องปกติ แต่ที่ผิดปกติ อยู่บ่อยๆ คือ พ่อ มักจะกินข้าวอิ่มก่อนทุกครั้ง... "กินข้าวกินเท่าไรก็ไม่อิ่มหรอก ลองลูกกินน้ำสิ อิ่มเลย" เป็นประโยค ฮาๆของพ่อ..... (มันก็จริงของท่าน กินเข้าไปจาน2จาน มาอิ่มแค่น้ำแก้วเดียวตอนเลิกกิน...เอ่อ..จบนะ) ............... วันใหนกับข้าวมีน้อย วันนั้นพ่อจะกินแค่คำสองคำ แล้วก็ลุกดื่มน้ำ ไม่กลับเข้ามาในวงอีกเลย ทั้งๆที่พ่อน่าจะกินเยอะสุด เพราะท่านทำงานออกแรงมากที่สุด ????.. " โอ้ยย!! กับข้าวไม่อร่อย พอๆ ไม่ถูกปาก" ประโยคนี้เหมือนบ่นเบาๆให้ได้ยินกันแค่ในวง.. ((ผมกับน้องๆโซ้ยกันอย่างอร่อย ไมพ่อบอกกับข้าวไม่อร่อยหว่า)) ผมมองดูหน้าแม่ ที่กำลังป้อนข้าวน้องสาวอยู่.. แม่ก็สีหน้าปกติ ไม่ได้ทะเลาะกันนี่นา ??!! ..เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นบ่อยๆ ไม่เข้าใจเหมือนกัน....... ตอนนี้......ผมเป็นพ่อบ้างแล้ว เข้าใจสิ่งที่ท่านทำ เข้าใจตอนที่มอง "ลูกชาย" ของผม กินข้าว... เข้าใจว่าทำไม ถึงให้"ลูก"กินก่อน อิ่มก่อน แล้วเราค่อยเก็บเศษซากที่เหลือ เข้าใจแล้วว...
