ลูกบอล

"ลูกบอล"

ผมกลับสวนหลังเที่ยงคืนเสมอ ทางเข้าสวนน่ากลัวไหม?  มืดมากครับ น่ากลัวมั๊ยล่ะ!!

ทางเข้าสวน กว้างแค่2เมตรกว่า สองข้างทางเป็นหญ้าขึ้นสูง สลับกับต้นกล้วย ที่พร้อมจะมีอะไรสักอย่าง กระโดดออกมา จ๊ะเอ๋!! คุณได้ทุกเมื่อ ไม่มีไฟส่องทางเลย เป็นหลุมเป็นบ่อ ต้องแหวกใยแมงมุม ที่มีเป็นระยะๆ เข้าสวนทุกคืน เสียงแกรกกรากสองข้างทาง กลบเสียงมอ'ไซต์ ชวนขนลุกยิ่งนัก วันไหนกลับรถยนต์ จะไม่ได้ยินเสียง (เปิดเพลงดังๆ)

เสี่ยต้าร์ /แฟนต้าร์ มีหน้าที่ ที่จะต้องไปส่งผมที่สวนทุกคืน หลังจากปิดร้านแล้ว ก็ประมาณเที่ยงคืนกว่าๆ

ยกเว้นวันที่ผมเอารถออก หรือเอา มอ'ไซต์ที่ร้านกลับ

เสี่ยต้าร์ก็รอดตัวไป 

เสี่ยต้าร์เล่าให้ผมฟังว่า

"ลูกพี่ สงสัยเมื่อคืน ผมจะโดนผีหลอก"

ผมยิ้มๆแล้ว ถามน้องมันไป

"อ้าว! ไปทำยังไงให้มันหลอก เมิงก็ไปส่งกูหลายครั้งแล้ว ไม่เห็นมีอะไรนี่" 

เสี่ยต้าร์ส่ายหน้า

"ลูกพี่เคยเตะบอลที่เอาถุงพลาสติกมาพันกันเป็นก้อนกลมๆมะ นั่นล่ะ ผมโดนเลย ตุ้บ!! บนหน้าอกผมเลย"

ผมนึกภาพตาม

"บ้า ใครจะบ้ามาเตะบอลแถวนั้น เที่ยงคืนกว่านะเว้ย

แถวนั้นเด็กไม่มีด้วย"(หรือเปล่า)

เสึ่ยต้าร์ กับผมไม่ใช่คนกลัวผี 

"แล้วเมิงกลับไปดูมะ!! ว่ามีใครหรืออะไรแถวนั้นป่าว"

ผมถามต่อ

"ผมเลี้ยวกลับไปดูเลย มองหาแสงไฟ อาจเป็นคนยิงนกยิงหนูแกล้งเอา แต่ก็ไม่มีแสงไฟห่าไร"

ผมพยักหน้า พูดเบาๆกับมัน

"งั้นเมิงคงโดนแล้วล่ะ"

จบบทสนทนากันไป 

คืนนี้ก็เช่นกัน เสี่ยต้าร์ไม่อยู่ ผมเอารถที่ร้านกลับเอง

ฝ่าใยแมงมุม จนหน้าชา พอถึงสวนก็เข้าอาบน้ำ เดือนมืด ห้องน้ำไม่มีไฟ ต้องอาศัย ไฟฉายจากมือถือเอา

ผมตักน้ำขันแรก หมาก็หอนรับกันเกรียว 

ขนลุกสิครับ (น้ำมันเย็นน่ะ) ผมนึกถึงลูกบอลที่เสี่ยต้าร์เล่าให้ฟัง หมาหอนกันเป็นทอดๆ ไม่ยอมหยุดสักที ทุกจังหวะที่จ้วงขันตักน้ำ เสียงขลุกขลักอยู่นอกห้องน้ำ  เหมือนลูกบอลมันกลิ้งรอบห้องน้ำ ครึกๆ ๆ!!

"เล่นกูแล้วไง" นึกในใจ คืนเดือนมืด ลมเย็นๆในสวนพัดมาเอื่อยๆ น่าขนลุกพิลึก ถ้าใครผ่าน ณ.ตอนนั้น

จะเห็นผมหมด ทุกอิริยาบถ ไม่ได้ปิดประตูห้องน้ำด้วย เสียงหมาหอน โหยหวนใกล้เข้ามาทุกที

ผมรีบคว้าผ้าเช็ดตัวมาคล้องคอ แล้วเดินออกจากห้องน้ำทันที ทั้งๆที่ไม่ใส่อะไรเลย!!

" มา เมิงจะมารูปแบบไหน กูพร้อมทุกสภาพ "

ผมบ่นโตงเตง เอร้ยยยย!! พึมพำกับตัวเอง!!