บทความ

กำลังแสดงโพสต์จาก 2015

วงกลม (Circle)

รูปภาพ
ใครสักคนกล่าวไว้ว่า คนทุกคนจะมีวงกลมอยู่หนึ่งวง...เปรียบเสมือนพื้นที่ส่วนตัวของแต่ละคน แต่เรื่องของเรา "ทฤษฎีวงกลม" แตกต่างกว่าที่พวกคุณเคยได้ยิน เราเริ่มจาก เส้นแบ่งเขตกันคนละเส้น ต่างฝ่ายต่างไม่ก้าวข้าม ในเส้นที่ "เรา"  ขีดขั้นขึ้นเอง  แต่....เราพยายามข้ามเส้น ต่างคนต่างอยากก้าวข้ามตรงนั้น ต่างฝ่ายต่างไม่รู้ความคิดของกันและกัน จนเส้นทั้งสอง เริ่มเข้าใกล้กัน เราก้าวผ่านมาพร้อมกัน ยิ้ม/หัวเราะ ในความคิดของแต่ละฝ่ายว่าคิดเหมือนกัน เราจึงสร้างวงกลมนั้นขึ้นมา โดยไม่ได้สนใจโลกภายนอก ว่าจะเป็นอย่างไร ความรัก ไม่มีใครผิดใครถูก ไม่มีเรื่องผิดพลาด หรือ สมหวัง เสมอไป วงกลมของเรา มันก็คงเป็นแค่ โลกใบเล็กๆ ที่เราสมมุติขึ้น สร้างไว้เพื่อหลุดพ้นจาก ปัญหาและหน้าที่ ที่มี ณ.ปัจจุบัน ฉัน...จะรักษาวงกลมนั้นไว้ และจะพยายาม ขีดมันให้เป็นวงเล็กที่สุด เท่าที่จะทำได้ ถึงแม้จะเหลือฉันอยู่ในวงนั้น.....คนเดียวก็ตาม... 1 ธันวาคม 2014 เวลา 18:48 น.

สำรองข้อมูลรูปภาพจากอุปกรณ์เคลื่อนที่

รูปภาพ
ปัญหาข้อมูลหายเกลี้ยงบนโทรศัพท์ ของคุณจะหมดไป เมื่อโทรศัพท์เครื่องโปรด ของคุณ พัง เอ๋อ ต้องล้างเครื่องใหม่ หรืออาการหนักสุด ซ่อม เปลี่ยนเครื่องใหม่ แต่ข้อมูลของเราล่ะ โอ้ววว! ไม่นะซาร่า รูปภาพ โน๊ต เบอร์โทรกิ๊ก เอ้ยยไม่ใช่ละ!! ข้อมูลสำคัญของเราทำไง?? เก็บไว้ได้ไหม?? ใจเย็นๆแล้วอ่านบทความนี้ให้จบ บันทึกรูปภาพและวิดีโอในอุปกรณ์ของคุณไปที่ห้องสมุดของ Google รูปภาพ ข้อมูลนี้อาจรวมถึงรูปภาพที่คุณถ่ายด้วยกล้องถ่ายรูปของอุปกรณ์ และรูปภาพ ที่บันทึกในโทรศัพท์ของคุณ ทั้งนี้รวมไปถึง โน๊ต เบอร์โทร ปฏิทิน ข้อความ การสำรองข้อมูลและซิงค์คืออะไร บริการสำรองข้อมูล: รูปภาพและวิดีโอในอุปกรณ์ของคุณจะได้รับการบันทึกในห้องสมุดของ Google รูปภาพ รวมถึงข้อมูลที่คุณบันทึกในอนาคตด้วย คุณลักษณะของ Google รูปภาพ: Google รูปภาพเป็นส่วนที่แยกต่างหากจาก Google+ (และคุณไม่จำเป็นต้องใช้บัญชี Google+ ในการใช้แอป Google รูปภาพ) เก็บแบบส่วนตัว: รูปภาพและวิดีโอที่สำรองข้อมูลจากอุปกรณ์ของคุณจะเป็นส่วนตัว ยกเว้นถ้าคุณเลือกที่จะแชร์ การซิงค์:  การเปลี่ยนแปลงที่คุณทำกับรูปภาพและวิดีโอ เช่น การลบหร...

ถ้าความรัก..ทำให้เราร้องไห้

รูปภาพ
จากหนังสือ..ถ้าความรัก..ทำให้เราร้องไห้.. ความทรงจำเป็นสิ่งที่มีค่ามากสำ หรับคนบางคน โดยเฉพาะคนที่มีเวลา ดีๆ ที่ใช้กับคนรัก ยิ่งเป็นช่วงเวลา ที่หลายคนหวงแหน ต้องระลึกไว้ในค วามทรงจำ ต้องถนอมดูแลให้ดี หลายคนจึงไม่อาจตัดใจจากวันเก่า ๆ ได้เสียทีเพราะว่ามีความสุขกับก ารได้คิดถึงอะไรดีๆ ที่ผ่านไปโดย ลืมนึกไปว่าสิ่งที่ผ่านไปแล้วจะ ไม่มีวันย้อนกลับคืนมาได้อีก หาก จะต้องตัดใจลืมหรือเดินจากอดีตม าก็ไม่ได้อีกเพราะเ หตุผลที่ว่า “เสียดายเวลา” ที่คบกันมา บางคนคบกันมานานจนแทบจำไม่ได้ว่ าเคยยิ้มให้กับความรักครั้งสุดท ้ายเมื่อไหร่ เพราะหลังๆ มาก็อยู่แต่กับความทุกข์จนนึกภา พความสุขไม่ออกแต่ที่ไม่กล้าเลิ กเพราะยังคิดถึงวันเก่าๆแค่เสีย ดายเวลาที่คบกันมาเนิ่นนานโดยไม ่คิดเลยว่า ทุกๆวันของวันนี้ พรุ่งนี้และวันต่อๆไป ก็จะกลายเป ็นเพียงวันเก่าๆ ที่น่าเสียดายและ…เวลาที่น่าเสี ยดายก็จะเพิ่มขึ้นๆ จริงๆ แล้ว วันคืนในอดีตไม่ได้สร้างประโยชน ์อะไรให้กับเราเลยนอกจากมีไว้ให ้นึกถึง อาจจะทำให้เรายิ้มได้บ้าง แต่ทำให้เราคาดหวังไม่ได้ เราจะไ ปหวังว่าวันหนึ่ง วันเหล่านั้นจะกลับมา หรือจะไปเฝ ้าฝันว่าคว...

จังหวะ หัวใจ

รูปภาพ
นานมาแล้ว ฉันเคยใส่นาฬิกาข้อมือ ที่ซื้อเป็นของขวัญให้ตัวเอง นาฬิกาปลุก แขวนผนัง ต้องมี ฉันต้องสนใจในวันเวลาเหล่านั้น เพราะหน้าที่การงานที่มี จนฉันผิดหวังจากอะไร บางอย่าง และ บางคน เวลาที่เสียไป ความผิดหวัง การรอคอย มันทำให้ฉันเกลียดคำว่า "เวลา และ นาฬิกา"  นับแต่นั้นมา ฉัน เรียนรู้จะไม่มองปฎิทิน ไม่มองเวลา ในคอมพิวเตอร์ หรือ โทรศัพท์มือถือ  นาฬิกาแขวน นาฬิกาข้อมือ ถูกเก็บลงใส่กล่อง ปล่อยเวลาให้มันผ่านไป ตามเรื่องราวของมัน แต่...ไม่กี่ปีนี่เอง ฉันเริ่มจะคืนดีกับ "เวลา" เพราะ ใคร บางคน  ฉันรู้จักการรอคอย รู้จักว่า เวลาเท่าไร ฉันเริ่มถามบุคคลอื่น  "นี่กี่โมงแล้ว" .."วันนี้วันอะไร วันที่เท่าไหร่"  ..แต่ฉันก็ยังไม่ชินกับนาฬิกาอยู่ดี อาจเป็นเพราะเสียง tik tok tik tok . ที่มันเคยทำให้ฉันประสาทหลอน ตอนที่ผิดหวังนั้นก็เป็นได้.... ไม่รู้กี่โมงแล้ว แต่ฉันได้ยินเสียงหัวใจ เต้นอ่อนล้าลงทุกที  คงถึงเวลาที่มันพักผ่อนบ้างแล้ว ... ค่อยๆหลับนะหัวใจ  (เออ..อย่าหยุดเต้นละ....หัวใจ) ภาพประกอบจาก internet

ขุนสึก (เขียนถูกแล้ว)

รูปภาพ
"ท่านกำลังเข้าสู่บริการรับฝาก หัวใจ ลงทะเบียนฝากไว้ตัวเอากลับไป ใจให้เก็บรักษา ยอม จำนนเธอแล้ววันนี้แค่แรก เห็นหน้า" "มโหรี ปี่มอญ อันใด ถึงได้ฟังพิลึกหูเยี่ยงนี้ " เสียงคำรามของ เสมา ดังขึ้นในย่ำค่ำวันนั้น  "บ้านเมืองฤาก็วุ่นวาย อยู่มากโข พวกมึงยังมาแหกปากร้องรำขับเสภา  กูเห็นมิส ม" ขุนศึกแห่งอโยธยา ยังคำรามต่อไม่หยุดนิ่ง ด้วยใจคำนึงถึง อริราชศัตรูที่กำลังกรำศึก ณ เพลานี้ แลอีก เรไร ชู้รัก "เสภาอันใด กูจักมิได้ยิน อ้ายเสมา ท่าทางมึงจะรบพุ่งกับอ้ายพวกพม่ารามัญ มากเสียจนบ้าใบ้ หูบอดเสียกระมัง"  อ้ายสมบุญผู้เพื่อน หัวร่อเพื่อนเกลอ พลางยกจอกสาโทในมือ เทราดลงคอของมัน เสมาหงุดหงิด เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว กระฟัดกระเฟียด เดินออกมานอกวงสาโท ด้วยที่มัน นัดอีเรไรไว้ "นั่นผู้ใด ลับๆล่อๆเยี่ยงนี้ ฤามึงคือเสือหมอบแมวเซา ของอ้ายพม่ารามัญ มึงจงสำแดงตัวบัดเดี๋ยวนี้ หาไม่กูจักส่องปืนไฟโปรตุเกสใส่มึงให้วายสิ้น" เสมาชักปืนไฟโปรตุเกส ประทับเล็งไปยังพุ่มไม้ไหวๆ ร่างกายกำยำ ล่ำสัน ในวัยเบญจเพศของมัน หาได้กริ่งเกรงต่อผ...

E-mail / E-mail address

ประโยชน์และความสำคัญของ E-mail  / E-mail address E-Mail ย่อมาจาก   EIectronic-Mail หมายถึง จดหมายอิเล็กทรอนิกส์ ที่ใช้รับส่งกันโดยผ่านเครือข่ายคอมพิวเตอร์ Address   หมายถึง ที่อยู่ E-mail address หมายถึง ที่อยู่ในการรับส่งข้อมูล ทางเครือข่ายคอมพิวเตอร์ เครือข่ายคอมพิวเตอร์ ก็คือ “อินเตอร์เน็ต” นั่นเอง หลายคนยังไม่ให้ความสำคัญกับมัน แม้กระทั่งคนใกล้ตัวผม ยกเว้นลูกชายของผม สิ่งแรกที่ผมสอน คือ จดจำ E-mail address พร้อมรหัส ของตัวเองให้ได้ เขาจำได้แม่นยำครับ (จำไม่ได้สิ เข้าเกมส์ไม่ได้แน่นอน) คำตอบหลายคน ที่ผมถามหา E-mail address  คือ ลืม ไม่รู้ คนอื่นทำให้ คืออัลไล ไอไม่รู้เรื่อง .............................(ครับ) ผมลองถามอีกบ้าง บ้านเลขที่คุณ คือ ? จำได้หรือเปล่า นั่นไง คุณจำได้ E-Mail ก็คือบ้านเลขที่ของคุณเหมือนกัน หลายปีก่อน E-mail ยังเป็นแค่การรับส่งข้อมูลโต้ตอบกัน แทนการ “เขียนจดหมาย” ปัจจุบัน E-Mail มีความสามารถเก็บข้อมูลได้ขนาดใหญ่ ไม่ว่าจะเป็นรูปภาพ วีดีโอ ข้อความ และ ปัจจุบันมีความสำคัญกับชีวิตของพวกเราอย่างมาก เพรา...

"ผีอำ"

รูปภาพ
ผ่างงง!! (จะผ่างทำไม มีใครเขาตกใจกัน) คุณๆครับ คุณเคย "โดนผีอำ" หรือเปล่า ผีอำ  ตามพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถานได้ นิยามไว้ว่า อาการที่ปรากฏเมื่อเวลานอน เคลิ้...

"เรื่องเล่าเขย่าขัน" ภาคพิเศษ

รูปภาพ
ผมกลับมาจากไปตกปลา ถึงบ้านเกือบ2ทุ่ม ในระหว่างที่ถอดหมวกถอดผ้าคลุมหน้าออก ก้มหน้าก้มตาหากุญแจเพื่อที่จะเปิดเข้าร้าน พอเงยหน้า ต้องผงะ!! เห็นเงาสะท้อนท...

คุณน้า

รูปภาพ
เสียงหมาหอน โหยหวนชวนขนลุก ดังขึ้นเป็นระยะๆ ในระหว่างที่ผมเดินตามหลัง “คุณน้า” เพื่อเข้าที่พักในวันแรกของผม คุณน้าไปรับผมถึงบ้าน เพื่อมาอยู่กับท่าน ในอีกหนึ่งจังหวัดเราใช้เวลาเดินทางกันตั้งแต่เช้า ถึงที่หมายก็ค่ำมืดแล้ว เด็กอายุ12ปี จะประสีประสาอะไรกับความมืด "กลัว" เป็นเรื่องธรรมดา แล้วยิ่งเป็นสถานที่ ที่ไม่คุ้นเคย และ อึ๋ยยยย!! (อ่านต่อครับ) เงาตะคุ่มๆของไม้ยืนต้นที่สูงชะลูด ทำให้จินตนาการถึงผีเปรตขายาว เหมือนกับที่เคยดูในละครทีวี เสียงซู่ๆของลมพัดยอดของมัน ดังแหลมหวีดหวิวเข้ากับจินตนาการยิ่งนัก ใครจะว่าผมตาขาว เชิญตามสบายไม่ไปยืนตรงนั้น คุณไม่รู้หรอก จบประถมปีที่6 ผมก็มีอันต้องพลัดพรากจากบ้าน ครอบครัว ผู้เป็นแม่ ฝากฝังให้น้องชายท่าน(คุณน้าที่ผมเดินตามท่านอยู่นี่ล่ะครับ) ช่วยดูแลตัวผมและหวังพึ่งพาให้คุณน้า ช่วยหาโรงเรียนให้ผมเรียน สมดั่งใจอยากอีกด้วย “เอามันไปเลี้ยงหน่อย” ดูสิครับแม่ผม เฮ้อ! ผมไม่เคยว่าท่านหรอกครับ เพราะลำพังที่บ้านผม น้องๆอีก3คนยังเล็กๆอยู่นัก ผมเข้าใจความลำบากของท่าน “รีบๆเข้าฝนฟ้ากำลังจะตก” คุณน้าปรามเพราะเห็นผมเริ่มจะเดินอ่อยเอื่อย เพราะกลัวส...

“หลง”

รูปภาพ
ผมยังเด็กนัก วิ่งเล่นซนไปวันๆ แต่พ่อกับพี่ชายก็ไม่เคยให้วิ่งออกนอกบริเวณบ้าน พี่ชายผมตื่นสายประจำ ผมต้องคอยปลุกพี่ชายไปโรงเรียนอยู่เสมอ ก่อนไปโรงเรียน พี่ชายจะมาหยอกล้อกับผมทุกวัน “ตอนเย็นเจอกันนะ โมจิ ไปโรงเรียนก่อนนะ บ๊ายบาย” พี่ชายผมลูบหัวเอ็นดูเบาๆ พี่ชายผมเรียนอยู่ ป.1 ฮะ วันหยุดเราขลุกตัวแต่อยู่ในบ้าน พ่อไม่ให้ออกไปไหน ด้วยความที่ บ้านเราติดถนนใหญ่ พ่อเป็นห่วง กลัวคนจะมาจับตัวไป ยิ่งมีข่าวเด็กหายอยู่บ่อยๆ “พ่อกลัวรถจะชนน่ะ พี่เราก็โดนรถชนตายไปแล้ว” สีหน้าพ่อเศร้าหมองทุกที ที่พูดถึงเรื่องรถชน ผมเอียงคอรับคำ “ฮือๆงือๆ” เป็นสองคำที่ผมเปล่งเสียงออกมาได้ ก็บอกแล้วผมยังเด็กมาก เช้าวันนั้นหลังจากที่เราไปส่งพี่ชายผมไปโรงเรียนแล้ว พ่อก็อุ้มผมมานั่งบนโซฟารับแขกหน้าบ้าน “เรารออยู่นี่นะห้ามลงจากโซฟาเด็ดขาด เข้าใจนะ" พ่อกำชับแล้วเดินหายเข้าไปหลังบ้าน ผมมองดูรถวิ่งผ่านไปมา มีเด็กๆรุ่นราวคราวเดียวกับพี่ชายผม กวักมือเรียกบ้างล่ะ มองดูผมบ้างล่ะ ทุกคนดูเป็นมิตร ไม่เห็นหน้ากลัวเลย ผมค่อยๆปีนลงจากโซฟาเบาๆ เดินไปชะเง้อคออยู่หน้าบ้าน ไม่รู้อะไรมาดลใจ ให้ผมเดินออกมาบนถนนใหญ่ พี...

น้ำพองสยองขวัญ

รูปภาพ
11 ปีที่แล้วผมย้ายมาทำมาหากินที่นี่ อ.น้ำพอง จ.ขอนแก่น อำเภอเล็กๆ แต่มากด้วยความอบอุ่น ผมเป็นคนเก็บตัว มีเพื่อนน้อยมาก ยังไม่ค่อยรู้จักใคร รู้จักคนแรก แกชื่อพี่ยา พี่ยาจะไปไหนมาไหนกับผมบ่อย มีอยู่วันหนึ่ง ผมกับพี่ยาต้องไปทำธุระ แถวเขื่อนอุบุลรัตน์ ประมาณ 2-3 ทุ่ม เวลาไม่แน่ชัด ผมเป็นคนขับรถ พี่ยาก็นั่งข้างๆ ถามนู้นนี่นั่น สงสัยแกจะกลัวผมหลับ เราขับผ่านสะพาน บ้านเสียว(ชื่อหมู่บ้าน จริงๆนะ) ด้วยความเร็ว 40-50 กม./ชม. ช่วงเวลานั้น นานๆมีรถสวนมาบ้าง ถนนดูโล่งๆ เราก็ขับเล่นลมกันสบายใจ ผ่านทางโค้ง ปัจจุบันซ้ายมือของพวกเราจะเป็น ร้านอาหาร-คาราโอเกะ             เหตุเกิดอีกไม่กี่อึดใจข้างหน้า ผมจำได้ติดตาไม่มีวันลืม อีกประมาณ 10 เมตรถึงจะข้ามสะพานจากคลองจ่ายน้ำของเขื่อนอุบลรัตน์ ถัดไปก็จะเป็นหน้าโรงงานน้ำตาล ที่มีฝุ่นคลุ้งตลอดทั้งปี ยกเว้นหน้าฝน จะกลายเป็นขี้โคลนแทน  ……กลับมาตรง 10เมตรนั้นต่อครับ พี่ยาเงียบเสียงไป คงเหลือแต่เสียงแอร์เบาๆพอรำคาญหู  แสงไฟจากหน้ารถสาดไปเจอ ผู้หญิง หรือ แม่ชี ชุดขาวๆ ประมาณนั้น "แถวนั้นมีวัดหลายแห่ง อาจจะกลั...

(ใคร) ซ่อน-หา

รูปภาพ
ปิดเทอมใหญ่ งานหลักของพวกเราคือ "เลี้ยงควาย" เด็ก ป. 5- ป. 6 ตามบ้านนอกจะทำอะไรได้  สมัยนั้นไม่มีร้านเกมส์ ไม่มีเครื่องเพล์สเตชั่นให้เล่นกันหรอกครับ ตื่นแต่เช้า แม่ห่อข้าวกับทอดปลาแห้ง ปลาร้าบอง ใส่ในย่ามเตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว ผมแหกขี้ตาต้อนอีทุยกับลูกของมันออกไปสมทบกับเพื่อนๆที่ หนองยาง หนองน้ำที่ใหญ่ที่สุดประจำหมู่บ้าน  ก็ไม่ไกลจากชุมชนเท่าไรนัก ผ่านไร่มัน  ป่าช้า  แล้วก็หนองยาง ราวๆสัก 3 - 4 กิโลเมตร ผมไปถึง "ไอ้สำ" เพื่อนผม ก็สร้างแลนด์มาร์คเสร็จเรียบร้อยแล้ว ผม ผูก ล่าม อีทุย ไว้ใกล้ๆกับแลนด์มาร์คของมัน ไอ้สำ มีควายอยู่ในอาณัติของมันอยู่ 3 ตัว มันถึงต้องตื่นเช้ากว่าผม รีบมาจับจองพื้นที่ก่อนใคร เพื่อน ๆเริ่มทยอยกันมา กว่าจะครบแก๊งค์ก็เกือบเที่ยง จัดการปลาทอด ปลาร้าบองเป็นอาหารกลางวัน นอนตีพุงกันสักพัก พวกเราก็เริ่มงาน งานหลักของพวกเราคือ เลี้ยงควาย ยิงนก ตกปลา  และเล่นซ่อนหา ตามประสาเด็กบ้านนอก วันนั้นเดอะแก๊งค์มี 5คน ไอ้สำ ไอ้ปาน ไอ้ชัย ไอ้หลอด  แล้วก็ผม   บ่ายเราก็ออกล่า อาวุธคู่กายพร้อม หนังสะติ๊ก กับกระสุนดินเหนียว...