น้ำพองสยองขวัญ
11 ปีที่แล้วผมย้ายมาทำมาหากินที่นี่ อ.น้ำพอง จ.ขอนแก่น อำเภอเล็กๆ แต่มากด้วยความอบอุ่น
ผมเป็นคนเก็บตัว มีเพื่อนน้อยมาก ยังไม่ค่อยรู้จักใคร รู้จักคนแรก แกชื่อพี่ยา
พี่ยาจะไปไหนมาไหนกับผมบ่อย
มีอยู่วันหนึ่ง ผมกับพี่ยาต้องไปทำธุระ
แถวเขื่อนอุบุลรัตน์ ประมาณ 2-3 ทุ่ม เวลาไม่แน่ชัด
ผมเป็นคนขับรถ พี่ยาก็นั่งข้างๆ ถามนู้นนี่นั่น
สงสัยแกจะกลัวผมหลับ เราขับผ่านสะพาน
บ้านเสียว(ชื่อหมู่บ้าน จริงๆนะ) ด้วยความเร็ว 40-50 กม./ชม. ช่วงเวลานั้น นานๆมีรถสวนมาบ้าง ถนนดูโล่งๆ เราก็ขับเล่นลมกันสบายใจ ผ่านทางโค้ง
ปัจจุบันซ้ายมือของพวกเราจะเป็น
ร้านอาหาร-คาราโอเกะ
เหตุเกิดอีกไม่กี่อึดใจข้างหน้า ผมจำได้ติดตาไม่มีวันลืม อีกประมาณ 10 เมตรถึงจะข้ามสะพานจากคลองจ่ายน้ำของเขื่อนอุบลรัตน์ ถัดไปก็จะเป็นหน้าโรงงานน้ำตาล ที่มีฝุ่นคลุ้งตลอดทั้งปี ยกเว้นหน้าฝน
จะกลายเป็นขี้โคลนแทน
……กลับมาตรง 10เมตรนั้นต่อครับ พี่ยาเงียบเสียงไป คงเหลือแต่เสียงแอร์เบาๆพอรำคาญหู
แสงไฟจากหน้ารถสาดไปเจอ ผู้หญิง หรือ แม่ชี ชุดขาวๆ ประมาณนั้น
"แถวนั้นมีวัดหลายแห่ง อาจจะกลับจากสวดมนต์เย็น"
ผมคิดในตอนแรก คือเห็นน่ะครับ ว่าเป็นคนกำลังเดินมาจากสะพาน แต่เขาเดินกลางถนนเลย ผมก็ไม่แน่ใจว่า เขาข้ามหรือเดินสวนมา เพราะแถวนั้นมืดมาก เอาเป็นว่า ผมเริ่มมองเห็นเขาจนเกือบเฉี่ยว
กับกระจกมองข้างของผมเลย
"ขับแค่ 40 แกคงหลบได้มั้ง"
ผมบ่นเบาๆในลำคอ พลางมองกระจกหลังเห็นเงาขาวๆเลือนลับไป
"แล้วทำไมต้องเดินกลางถนนด้วยวะ พี่ยาเห็นมะ?"
ผ่านโรงงานน้ำตาลมาแล้ว ผมถึงถามพี่ยา ซึ่งนั่งอยู่ทางด้านขวาคนขับ พี่ยาต้องเห็นชัดแน่นอน ถ้าเปิดกระจกออกไป ก็คงจะประมาณเนื้อแนบเนื้อเลยละครับ
"ห๊ะ! ไหนใครเดินกลางถนน" พี่ยาทำหน้าเหรอหรา
"อ่าวพี่ ก็ก่อนข้ามสะพานไง ไม่เห็นหรา"
ผมหัวเราะนึกว่าพี่ยาอำเล่น แต่เปล่าเลยครับ แกบอกว่าไม่เห็นจริงๆ ไม่เจอ แกไม่ได้หลับ มองทางช่วยผมอยู่ เพราะว่าแถวนั้นมันมืด หลุมก็เยอะ
โหยย! ภาพชุดขาวๆเฉี่ยวรถไป ชุดขาวๆลางๆกระจกมองหลัง ทำให้ขนคอขนแขนผมตั้งเป็นแผงเลยล่ะครับทุกท่าน
คืนนั้นเราเสร็จธุระและกลับบ้านกันประมาณ 4ทุ่มกว่า ผ่านจุดเกิดเหตุ แค่เลยโรงงานมานิดเดียวผมก็เหยียบคันเร่งเต็มตีน กระจกหลังเหรอ ?
เห๊อะ! ไม่ได้กินกูหร๊อกก!
ที่ไปที่มาเป็นยังไง ใครทราบ ใครมีข้อมูล ชี้แจงด้วยนะครับ ตรงสะพานก่อนจะถึงโรงงานน้ำตาล
วันนั้นผมไม่ได้ดื่มแน่นอน ขอบคุณครับ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น